به طور کلی سیستم اعلام حریق، به مجموعه‌ای از تجهیزات الکترونیکی گفته می‌شود که وظیفه آشکارسازی حریق و محل یا زون حریق را در اماکن مختلف بر عهده دارد.سیستم اعلام حریق متعارف سیستمی است که درآن اجزای میدانی مانند دتکتورهای دود، حرارت، دود و حرارت (ترکیبی) و شستی های اعلام حریق به صورت آنالوگ همگی به طور سری به یک زوج سیم متصل می‌شوند و در صورتی که هر یک از اجزای میدان از حالت نرمال به حالت آلارم تغی

این نوع دتکتور ارزانتر از نوع نوری می باشد و در بعضی از کشورها بعلت محیط زیست مورد تایید نمی باشد. در این نوع دتکتور ذرات بسیار ریز و کوچک دود توسط آن تشخیص داده می شود. وقتی هوا در محفظه دتکتور پر باشد، مقدار معینی جریان الکتریسیسته بین دو الکترود برقرار می شود و زمانی که دود وارد محفظه گردد مقداری از ذرات آلفا جذب شده در نتیجه یونیزاسیون کاهش یافته و جریان برق قطع می شود. قطع جریان باعث فعال شده

دتکتور دود نصب شده در یک محل قبل از گسترش آتش سوزی، با شناسایی دود به عنوان عامل حریق، از وجود آتش سوزی در ساختمان به ساکنان هشدار می دهد. آشکارساز دودی با تشخیص زودهنگام دود در محل سیستم اعلام حریق را فعال کرده و از خطرات احتمالی جلوگیری می‌کند. بنابراین افراد می توانند به سرعت مکان را ترک کرده و با واکنش های سریع اضطراری از توسعه آتش سوزی جلوگیری کنند.